รีวิวหนัง After Yang ร้อยเรียงโทนเนิบช้า แต่ว่ากัดประทับใจผู้ชมกับความหมายของชีวิต
ถึงคิวอีกหนึ่งหนังที่ออกจะมีคอนเซ็ปต์ที่น่าดึงดูด ถึงแม้แนวความคิดต่างๆของหนังจะออกจะมองซ้ำและไม่ได้แปลกใหม่สักเท่าไหร่จากหนังไซไฟที่คนกับหุ่นยนต์จำต้องดำรงชีวิตด้วยกัน แต่ว่าสำหรับ “After Yang” หัวข้อนี้ เปลี่ยนเป็นหนังชีวิตผสมความเป็นไซไฟที่มาเพื่อไขปัญหารวมทั้งค้นหาคำตอบที่ชีวิตให้กับผู้ชมด้วยการร้อยเรียงเรื่องราวที่บรรจงและก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อาจพูดได้ว่าหนังประเด็นนี้ไม่ใช่หนังในกระแส แต่ว่าแกนหลักของประเด็นนี้…หนักแน่นเกินกว่าที่คาดหวังเอาไว้ไม่น้อยAfter Yang เกิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ ครอบครัวเล็กๆจำเป็นต้องประจันหน้ากับบททดลองที่ชีวิตที่สำคัญ
เมื่อหุ่นยนต์แอนดรอยที่พวกเขาอุปการะไว้ ที่ชื่อว่า หยาง กำเนิดปัญหาติดขัดบางสิ่งบางอย่าง ทำให้ เจค ต้องหาวิถีทางสำหรับเพื่อการช่วยเหลือและก็ซ่อมแซมระบบให้หยางกลับมาปกติ โดยที่บุตรสาวของเขาที่สนิทรวมทั้งรักหุ่นยนต์ตัวนี้ราวกับพี่ชายแท้ๆจะต้องทนทุกข์ทรมานกับวันที่ไม่มีหยาง เขากับเมียจำต้องเกื้อกูลรวมทั้งบากบั่นหาทางออกให้กับปัญหานี้ โน่นก็เลยเป็นจุดกำเนิดที่ทำให้เขากับครอบครัวได้พบเห็นกับอีกมุมที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่จริงนี่เป็นผลงานของ “โคโกนาดะ” ผู้กำกับหนุ่มเชื้อสายทวีปเอเชียผู้มีสไตล์สำหรับการเล่า นี่นับว่าเป็นหนังยาวเรื่องที่ 2 ของเขาในอาชีพผู้กำกับ รวมทั้งเขาก็พึ่งส่งผลงานแจ่มๆในซีรีส์ Pachinko ออกฉายไปหมาดๆด้วย การตกผลึกแล้วก็คั้นเรื่องราวออกมาจากมุมมองการนำเสนอของเขานั้น เต็มไปด้วยเสน่ห์และก็สไตล์ที่สวย ถึงแม้ว่าการเดินเรื่องจะค่อนข้างจะเนิบช้าแบบค่อยๆเป็นค่อยๆไป จำต้องสารภาพว่าระยะแรกๆทำเอาง่วงนอนได้อยู่เช่นกัน